Rampzalige begrafenis

Bij het opruimen van de zolder kwam ik een paar platen tegen, waarvan ik niet meer wist dat ik ze had en hoe ik eraan ben gekomen. De begrafenisstoet van koning Willem III met daarbij een lijst van deelnemers. Na een beetje googelen kwam ik een prachtig verhaal tegen.
Op 25 november 1890 stierf koning Willem III, ook wel bekend als ‘Koning Gorilla‘, vanwege zijn opvliegende karakter en losbandige levensstijl. Zijn vrouw Koningin Emma vond dat de begrafenis op 4 december moest plaatsvinden om het feest rond Sinterklaas niet te verstoren. Bizar genoeg ging bijna alles verkeerd tijdens de uitvaart van Willem III. Een eerste probleem waar men tijdens de begrafenis tegenaan liep, was de té zware kist. Omdat de koning nogal corpulent was, bleek het houten gestel waarin zijn lichaam zat niet te tillen. Daarom sleepte men de kist maar over de grond. Dit maakte natuurlijk een irritant geluid. Het leek op een smartekreet.

Ingezonden door:
Jan Felix

[klik op de foto voor een uitgebreid verhaal]

In de residentie Den Haag en in Delft, waar Willem III in de Nieuwe Kerk bijgezet zou worden, hadden zich tienduizenden toeschouwers verzameld. Tijdens de ceremonie in beide steden waren talloze zakkenrollers actief. Veel mensen raakten kettingen, gouden horloges of hun portemonnee kwijt. Bij het formeren van de rouwstoet ging het ook verkeerd. Er bleken te weinig koetsen te zijn, zodat meerdere adellijke aanwezigen bij elkaar in de koets gepropt moesten worden. De groothertog Nicolaas van Rusland werd, tot zijn grote woede, bij de aartshertog Frederik van Oostenrijk en nog twee prominente vorsten in de koets gepropt.

Toen daarna de rouwstoet in beweging moest komen, hadden de paarden er geen zin in. Ze weigerden een voet te verzetten, waardoor de rouwstoet uit formatie raakte. Ook tal van buitenlandse diplomaten en staatslieden reden mee. Ze werden bij gebrek aan beter in onooglijke vehikels vervoerd. Tijdens de reis door Den Haag ging er bij een van de koetsen iets mis met het voorspan, dat het tuig stuksloeg. Hierdoor moest betreffende koets door 4 in plaats van 6 paarden verder getrokken worden. Mede door de ontstane verwarring vielen er grote gaten in de rouwstoet. Zo liep een groep hofartsen, gekleed in lange zwarte mantels, doelloos door het centrum van Den Haag. Hun voorgangers waren uit het zicht verdwenen, terwijl de volgende groep nog in geen velden of wegen te bekennen viel. Koetsiers reden verloren rond. 

Eenmaal in Delft aangekomen bleek er veel te weinig parkeerruimte voor de rijtuigen, zodat opstoppingen ontstonden. Op de Rijswijkse weg stortte een tribune in, met enkele tientallen gewonden tot gevolg. Nadat de lijkwagen bij de Nieuwe Kerk was gearriveerd, werd de kist met het lichaam van koning Willem 'als een piano door rauwe verhuizers' (aldus een Britse krant) het gebouw in gezeuld.

Hofprediker ds. C.E. van Koetsveld was al lang en breed met zijn preek begonnen, toen er nog steeds genodigden de kerk binnen stommelden. En de stokoude organist Kersbergen was zo zenuwachtig, dat hij in muzikaal opzicht ruzie kreeg met het orgel Toen de kist tenslotte, gevaarlijk schommelend, het grafgewelf in werd gedragen passeerde hij de baar van de onfortuinlijke kroonprins Alexander. Deze had het tijdens zijn begrafenis, zes jaar eerder, nog slechter getroffen. Diens lijkkoets kwam achter een vuilniswagen te rijden die weigerde opzij te gaan.

Ingezonden door:
Jan Felix